Σκουπίδια και μυστήρια

Το 2000 η Ελλάδα έγινε η πρώτη χώρα που καταδικάστηκε από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για περιβαλλοντολογικό θέμα. Τώρα έρχεται νέο πρόστιμο, αυτή τη φορά για τη μόλυνση του κόλπου της Ελευσίνας, ένα συνεχές και ασυγχώρητο έγκλημα που μας κληροδότησε ο προηγούμενος αιώνας, οπότε οι πολιτικοί και επιχειρηματικοί μας γίγαντες κατάφεραν να μετατρέψουν έναν επίγειο παράδεισο σε κόλαση κάθε λογής αποβλήτων. (Και δεν γλιτώνει κανείς από αυτό τον Αδη ούτε για μία μέρα, πόσω μάλλον για έξι μήνες... Αλλά ποια μάνα μπορεί πλέον να κλάψει για την Ελευσίνα;)
Η Ελευσίνα –το Θριάσιο Πεδίο– είναι το σύμβολο της σχέσης των Ελλήνων με τα απόβλητά τους. Εδώ, σε έναν από τους πιο ιερούς χώρους της αρχαιότητας, διάλεξαν πολλοί βιομήχανοι, με την ενεργή συμμετοχή της Πολιτείας, να στήσουν τις επιχειρήσεις τους. Αυτό, από μόνο του, δεν είναι μεμπτό. Κάπου έπρεπε να γίνουν οι βιομηχανίες που θα βοηθούσαν να αναπτυχθεί οι καταταλαιπωρημένη από κατοχή και πολέμους χώρα. Αλλά, λόγω κοντόφθαλμης και ληστρικής αποφυγής «περιττών» εξόδων, δεν έγινε τίποτα για να προστατευθούν οι φυσικές και πολιτιστικές ομορφιές του τόπου. Οι δε δημοτικές και νομαρχιακές αρχές, τότε και τώρα, δεν φρόντισαν να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες.
Οι άνθρωποι αυτής της τόσο υποβαθμισμένης περιοχής ακόμα ζουν με τους βόθρους, όπως και οι κάτοικοι στις ακριβές μεζονέτες που αναπτύσσονται σήμερα σαν πυκνό άσπρο σύννεφο στα Μεσόγεια. Πλήττει ισοπεδωτικά όλες τις τάξεις στην Ελλάδα η προχειρότητα με την οποία αντιμετωπίζουμε κρίσιμα ζητήματα και, συνεπώς, είναι αναπόφευκτη η καταδίκη μας να ζούμε σε ένα τόσο πληγωμένο περιβάλλον. Το πρόβλημα, δηλαδή, είναι ότι δεν κάνουμε το αυτονόητο: αφού παράγουμε σκουπίδια, θα έπρεπε να υπολογίζουμε εξ αρχής το κόστος της διαχείρισής τους. Είναι ανεύθυνο και επικίνδυνο να κάνουμε πως δεν υπάρχουν. Και, πέρα από την ανεξέλεγκτη διασπορά τοξικών ουσιών στη γη, στο νερό και στον αέρα, είναι και άκρως δυσάρεστο να ζει κανείς ανάμεσα στα κουρελιασμένα απομεινάρια του σύντομου περάσματός του πάνω από αυτή την πάλαι ποτέ ευλογημένη γη, ανάμεσα στα λύματα της θνησιμότητάς του. Επειδή έτσι φαίνεται να ομολογούμε ότι τα σκουπίδια πάνω στα αρχαία ερείπια είναι αυτό που εμείς έχουμε να δώσουμε σε αυτόν τον τόπο.

Tου Nίκου Kωνστανταρα

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_25/03/2006_178549